313دلاور نستوه

مدح نالايق
«مَنْ مَدَحَ غَيْرَالمُسْتَحِقِّ فَقَدْ قامَ مَقامَ المُتَّهَمِ.»:
هر كه نالايقى را ثنا گويد، خود در موضعِ اتّهام قرار گيرد. 

نماز شب، سير شبانه
«إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا يُدْرَكُ إِلاّ بِامْتِطاءِ اللَّيْلِ.»:
وصول به خداوند عزّوجلّ، سفرى است كه جز با عبادت در شب حاصل نگردد.

راه دوست يابى
«مَنْ كانَ الْورَعُ سَجِيَّتَهُ، وَ الْكَرَمُ طَبيعَتَهُ، وَ الْحِلْمُ خُلَّتَهُ كَثُرَ صَديقُهُ.»:
كسى كه پارسايى خوى او، و بخشندگى طبيعت او، و بردبارى خصلت او باشد دوستانش بسيار شوند.

كليد تمام گناهان
«جُعِلَتِ الْخَبائِثُ فى بَيْت وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ الْكَذِبَ.»:
تمام پليدى ها در خانه اى قرار داده شده و كليد آن دروغگويى است.

امام حسن ابن علی العسکری علیهما السلام

منبع

 زندگينامه امام حسن عسگري (ع)

نام: حسن بن علي.

كنيه: ابومحمد.

القاب: عسكرى، زكى، خالص، صامت، سراج، تقى و خاص (به امام حسن عسكرى(ع)، امام على النقى(ع) و امام محمد تقى(ع)، ابن الرضا نيز گفته مى‏شد.)

منصب: معصوم سيزدهم و امام يازدهم شيعيان.

تاريخ ولادت: هشتم ربيع الثانى سال 232هجرى.

همچنين چهارم و دهم ربيع الثانى نيز نقل شده است. در مورد سال تولد ايشان نيز برخى گفته‏اند كه 231 هجرى بوده است.

محل تولد: مدينه مشرفه، در سرزمين حجاز (عربستان سعودى كنونى).

نسب پدرى: ابوالحسن، على بن محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسين بن على بن ابى‏طالب(ع).

نام مادر: حُديث، كه او را جدّه مى‏گفتند.

برخى نام او را سليل و برخى ديگر، سوسن نقل كرده‏اند. اين بانوى پاكيزه، كه در عصر خويش از بهترين زنان عالم بوده و مفتخر به همسرى ذريه پيامبر اكرم(ص) است، در ولايت خويش پادشاه زاده بود. امام هادى(ع) در شأن او فرمود: سليل، دور از هر آفت، پليدى و آلودگى است.

مدت امامت: از زمان شهادت پدرش، حضرت امام هادى(ع)، در سال 254 تا سال 260هجرى، نزديك به شش سال.

تاريخ و سبب شهادت: هشتم ربيع الاول سال 260 هجرى، در سن 28 (يا 29) سالگى، به وسيله زهرى كه معتمد عباسى به آن حضرت خورانيد.

محل‏دفن: سامرا (درسرزمين عراق‏كنونى)، در جوار مرقد پدرش، امام‏هادى(ع).

همسر: نرجس (صيقل).

فرزند : ابوالقاسم، محمد بن حسن، صاحب الزمان(ع).

امام زمان(ع) تنها فرزند امام حسن عسكرى(ع) هستند. امام عسكرى(ع) تولد و زندگىِ تنها فرزندش را بر بيگانگان پنهان نگه مى‏داشت تا از سوى دشمنان اهل‏بيت(ع) و مزدوران خليفه‏آسيبى به وى نرسد. 

اصحاب وياران:
1. احمد بن اسحاق اشعرى.
2. احمد بن محمد بن مطهر.
3. اسماعيل بن على نوبختى.
4. محمد بن صالح همدانى.
5. عثمان بن سعيد عمروى.
6. محمد بن عثمان عمروى.
7. حفص بن عمرو عمروى.
8. ابوهاشم، داود بن قاسم جعفرى.
9. احمد بن ابراهيم بن اسماعيل.
10. احمد بن ادريس قمى.

در برخى منابع، تعداد اصحاب و ياران امام حسن عسكرى(ع) بيش از صد نفر ذكر شده است. 

زمامداران معاصر:
1. متوكل عباسى (232 - 247ق.).
2. منتصر عباسى (247 - 248ق.).
3. مستعين عباسى (248 - 252ق.).
4. معتز عباسى (252 - 255ق.).
5. مهتدى عباسى (255 - 256ق.).
6. معتمد عباسى (256 - 279ق.).

از ميان خلفاى مذكور، تنها منتصر عباسى، فرزند متوكل به امام هادى(ع)، امام‏حسن عسكرى(ع) وعلويان و شيعيان آزارى نرساند و در ايام خلافت كوتاه مدت خويش احسان و خدمات شايانى به آنان نمود كه در مقايسه با ستمكارى‏ها و تعديات ساير خلفاى عباسى ناچيز است. 

رويدادهاى مهم:

1. وفات ابوجعفر، محمد بن على، برادر امام حسن عسكرى(ع) در سنين جوانى و تألّم شديد امام(ع) در مرگ او.

2. مسموميت و شهادت امام على النقى(ع)، پدر امام حسن عسكرى(ع)، در سال 254 هجرى، به دست معتمد عباسى.

3. بازداشت و زندانى شدن مكرر امام حسن عسكرى(ع)، در دوران حكومت مستعين، معتز، مهتدى و معتمد عباسى.

4. نفرين امام(ع) بر معتز عباسى، در زندان، و تأثير آن در خلع معتز و كشته شدنش به دست سرداران ترك.

5. حساسيت خلفاى بنى‏عباس، معاصر امام‏حسن عسكرى(ع)، درباره‏تولد و زندگانىِ حضرت‏مهدى منتظر(عج) و تلاش براى پيدا كردن و از بين‏بردن آن‏حضرت.

6. مسموميت و شهادت امام حسن عسكرى(ع)، توسط معتمد عباسى، در سال 260 هجرى. (1)

1. مناقب آل ابى طالب، ج‏3، ص‏526؛ اثبات الهداة بالنصوص والمعجزات، ج‏3، ص‏435.
 

برگرفته شده از كتاب " خاندان عصمت عليهم السلام " تاليف سيد تقى واردى

 منبع

 نظر خالق دنیا درباره دنیا:

 اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ

وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ

حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا

إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿20 حدید﴾

بدانيد كه زندگى دنيا در حقيقت بازى و سرگرمى و آرايش و فخرفروشى شما به

يكديگر و فزون‏جويى در اموال و فرزندان است [مثل آنها] چون مثل بارانى است كه

كشاورزان را رستنى آن [باران] به شگفتى اندازد سپس [آن كشت] خشك شود و آن

را زرد بينى آنگاه خاشاك شود و در آخرت [دنيا پرستان را] عذابى سخت است و

[مؤمنان را] از جانب خدا آمرزش و خشنودى است و زندگانى دنيا جز كالاى فريبنده

نيست.

از تفسیر شریف المیزان:

پـنـج خـصـلت زنـدگـى دنـيـا: لهـو، لعـب ، زيـنـت ، تـفاخر، و تكاثر و سخنى از شيخ بهائی در اين باره 
كـلمـه (لعـب ) بـه معناى بازى نظامدارى است (كه دو طرف بازى به نظام آن آشنايى دارنـد، مانند الك دولك و نظاير آن ) كه اطفال به منظور رسيدن به غرضى خيالى آن را انـجـام مـى دهـنـد. و كـلمه (لهو) به معناى هر عمل سرگرم كننده اى است كه انسان را از كارى مهم و حياتى و وظيفه اى واجب باز بدارد. و كلمه (زينت ) به اصطلاح علم صرف بـنـاى نوع است ، يعنى مى فهماند كه مثلا فلانى به نوعى مخصوص خود را آراسته ، و چـه بـسـا مـنـظـور از آن وسـيـله آرايـش بـاشـد، و بـه ايـن مـنـظـورش اسـتـعمال كنند و آرايش ، عبارت از آن است كه چيز مرغوبى را ضميمه چيز ديگرى كنى تا مردم به خاطر جمالى كه از اين ضميمه حاصل شده مجذوب آن چيز شوند، (مثلا آرايش زنان عبارت از اين است كه زن با طلا و جواهرات و يا رنگهاى سرخ و سفيدى خود را جلوه دهد، و از ضـمـيـمـه كـردن آنـهـا بـه خـود جـمـالى كـسـب كـنـد، بـه طـورى بـيـنـنـده مـجـذوب جـمـال او شـود). و (تفاخر) به معناى مباهات كردن به حسب و نسب است . و (تكاثر در امـوال و اولاد) بـه مـعـنـا اسـت كـه شـخـصـى بـه ديـگـرى فـخـر بـفـروشـد كـه مـن مال و فرزند بيشترى دارم .

. . . . 

و از شـيـخ بـهـايـى (رحـمـه اللّه ) نـقـل شده كه گفته است : اين پنج خصلتى كه در آيه شـريـفـه ذكر شده ، از نظر سنين عمر آدمى و مراحل حياتش مترتب بر يكديگرند، چون تا كـودك اسـت حـريـص در لعب و بازى است ، و همين كه حد بلوغ مى رسد و استخوان بنديش ‍ مـحـكـم مـى شـود عـلاقه مند به لهو و سرگرمى ها مى شود، و پس از آنكه بلوغش به حد نـهـايـت رسـيـد، آرايـش خـود و زنـدگـيـش مى پردازد و همواره به فكر اين است كه لباس فـاخـرى تـهـيـه كـنـد، مـركـب جـالب تـوجـهـى سـوار شـود، مـنـزل زيبايى بسازد، و همواره به زيبايى و آرايش ‍ خود بپردازد، و بعد از اين سنين به حـد كـهولت مى رسد آن وقت است كه (ديگر به اينگونه امور توجهى نمى كند، و برايش قـانـع كـنـنـده نـيـسـت ، بـلكـه ) بـيـشـتـر به فكر تفاخر به حسب و نسب مى افتد، و چون سـالخـورده شـد هـمـه كـوشـش و تـلاشـش در بـيـشـتـر كـردن مال و اولاد صرف مى شود.

منبع آنلاین

دو حدیث 

قال الصادق (ع) :

« رأس كلّ خطيئه حبُّ الدنيا »(كافي، ج2، باب حب الدنيا، ص315 )

ريشه همه بدي ها و خطاها، حبّ و دلبستگي به دنيا است.

منبع

.حضرت علی(ع) در نهج البلاغه چنین می­گوید :

«الدنیا خلقت لغیرها و لم تخلق لنفسها»

 دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شد، نه برای رسیدن به خود دنيا.

 نهج البلاغه،محمد دشتی ،نشر لقمان،چاپ سوم،1379هش، حکمت 463

منبع

در اشاره به اقسام نمازها بر سبيل اجمال

بدان كه نماز يا واجب است يا سنت و نمازهاى واجبى ده است: 
اول: نمازهاى شبانه روزى كه آن را نماز يوميه گويند. 
دوم: نماز جمعه. 
سوم: نماز عيد رمضان. 
چهارم: نماز عيد قربان. 
پنجم: نماز طواف. 
ششم: نماز آيات كه شامل است نماز خسوف و كسوف و زلزله و هر امر آسمانى را كه موجب خوف غالب مردمان شود، چون بادهاى سياه و سرخ و امثال آن. 
هفتم: نمازى كه به نذر و قسم و عهد واجب شده باشد. 
هشتم: نمازى كه از پدر فوت شده باشد كه بر پسر بزرگ‏تر او واجب است. 
نهم: نمازى كه به اجاره، واجب شود. 
دهم: نماز ميت، و آن مذكور شد. 
و نمازهاى سنتى (مستحب) بسيار است .

منبع: تحفه رضویه ملا محمد مهدى بن ابى ذر نراقى(ره) -8-

خدا اهل معامله است!

إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي

سَبِيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنجِيلِ وَالْقُرْآنِ

وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَذَلِكَ هُوَ

الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿111توبه﴾

در حقيقت‏خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] اينكه بهشت براى آنان باشد خريده است همان كسانى كه در راه خدا مى‏جنگند و مى‏كشند و كشته مى‏شوند [اين] به عنوان وعده حقى در تورات و انجيل و قرآن بر عهده اوست و چه كسى از خدا به عهد خويش وفادارتر است پس به اين معامله‏اى كه با او كرده‏ايد شادمان باشيد و اين همان كاميابى بزرگ است 

====================

کاش همه همینجوری معیوب بودیم!

قالت فاطمه عليها السلام:

...ما الذى نقموا من ابى حسن؟!

نقموا-و الله-منه شدة و طاته و نكال وقعته و نكير سيفه-و قلة مبالاته لحتفه-و تبحره فى كتاب الله و تنمره فى ذات الله.

دلائل الامامة:125،الاحتجاج 1:147

حضرت زهرا عليها السلام فرمود:

اينان-كارگردانان سقيفه-چه عيبى از ابو الحسن گرفتند؟!كه او را براى رهبرى جامعه اسلامى صالح نديدند!-بخدا سوگند عيب او را بر خورد سخت-و بدون مسامحه و سهل انگارى در برابر حق- و مرگبار بودن رويارويى با او و شمشير بران و بى‏ اعتنايى به مرگ و آگاهى گسترده نسبت‏ به كتاب خدا و گردن فرازى در راه خدا دانسته‏اند.

منبع

====================

نماز ميت

واجب است نماز خواندن بر هر مسلمان و فرزند مسلمان كه شش سال بر وى گذشته باشد پسر يا دختر و آزاد يا بنده و بر كودك كمتر از شش سال مستحب است. هر كس به ارث ميت اولى است بر ديگران مقدم است در نماز و شوهر در نماز خواندن بر زوجه خود بر ديگران مقدم است و سزاوار است ولى ميت هاشمى را مقدم دارد و امام از ديگران اولى است.

نماز خواندن بر ميت مانند ساير اعمال او واجب كفائى است كيفيت نماز ميت اين است كه نيت كند و پنج تكبير گويد و چهار عاميان آن تكبيرات بخواند. بهتر آن است كه پس از تكبير اول شهادتين گويد و پس از تكبير دوم صلوات بر پيغمبر و خاندان او فرستد و پس از تكبير سيم براى عامه مؤمنان دعا كند و پس از تكبير چهارم دعا براى ميت كند اگر ميت از شيعه باشد و نفرين كند بر وى اگر منافق يا ناصبى باشد و دعاى مستضعفين بخواند اگر مستضعف باشد و اگر نمى‏شناسد از خدا بخواهد او را با هر كس دوست دارد محشور كند و اگر ميت كودك نابالغ باشد پس از تكبير چهارم دعا كند كه خداوند كه او را براى پدر و مادر او موجب اجر و ثواب قرار دهد و جاى آنها را در بهشت آماده كند آن‏گاه تكبير پنجم بگويد و نماز را تمام كند و جائز است اگر منافق يا ناصبى باشد به چهار تكبير اكتفا كند.

در نماز ميت قرائت و سلام نيست و طهارت واجب نيست و اگر با وضو يا غسل باشد بهتر است.

منبع آنلاین:ترجمه و شرح تبصرة المتعلمين فى أحكام الدين جلد اول علامه حلّى‏ (قدس سره‏) مترجم: ابو الحسن بن محمد شعرانى‏- ۱ -

در حدیيث ابن ابى نصر بزنطى است از حضرت رضا عليه السلام كه

فرمود:

اى پسر ابى نصر هر كجا كه باشى سعى كن كه روز غدير نزد قبر مطهر

حضرت امير المؤمنين عليه السلام حاضر شوى بدرستى كه خدا در اين روز

می ‏آمرزد از هر مرد مؤمن و زن مؤمنه گناه شصت ساله ايشان را

و در اين روز آزاد می ‏كند از آتش جهنم دو برابر آنچه آزاد كرده است در

ماه رمضان و شب قدر و شب فطرو يك درهم كه در اين روز به برادران

مؤمن بدهى برابر است با هزار درهم كه در اوقات ديگر بدهى

و احسان كن در اين روز به برادران مؤمن خود وشاد گردان هر مرد مؤمن و

زن مؤمنه رابه خدا قسم كه اگر مردم فضيلت اين روز را بدانند چنانكه بايد

هر آينه هر روز ده مرتبه ملائكه با ايشان مصافحه كنند

به نقل از مفاتیح الجنان ذیل اعمال عید غدیر

منبع

 عواقب سوء زعامت و ولايت كسي كه خود از مراحل نفس نگذشته است

مَن وَلِيَ شَيئًا مِن اُمورِ المُسلمينَ فَضَيَّعَهُم ضَيَّعَهُ اللهُ عَزَّوجلَّ.[36]

«كسي كه متولّي امري از امور مسلمين گردد، آنگاه بواسطه جهالت و ناداني و عدم عمق كافي به مصالح و مفاسد آن موجب خرابي و اضمحلال و فساد آن امر گردد، خداوند متعال عمر او را تباه و سعادتش را به خسران و بوار و هلاكت تبديل خواهد نمود.»

مسأله شوخي نيست؛ انسان زمام امور خود را به دست فردي بسپارد كه خود او در راه و مسيرش محتاج دستگيري و هدايت فرد ديگري باشد! چنانچه شواهد بر اين قضيّه صدها و هزار‌ها بار در طول تاريخ ثبت گرديده و كاملاً واضح و روشن است. هدايت و ارشاد خلق بايد توسط فردي صورت پذيرد كه بهيچوجه من الوجوه خصوصيّات و آثار تعلّقات و ميل به كثرات در همه ابعاد آن، و توجّه به دنيا نه فقط به مأكولات و مشروبات و لذائذ جنسي آن ـ چنانچه بسياري از افراد به اشتباه اين امور را از خصوصيّات شخص متعلّق به دنيا دانسته‌اند ـ بلكه مسائل باطني نفس امّاره و غرائز شيطاني منطوي و مخفي در نفس بشر كه بسيار بالاتر و ظريفتر و خطرناكتر از اين امور مذكور ميباشد در او نباشد.

عمر غذاي خود را نان و سركه قرار داده بود و به آن جلوي عوام كالأنعام به تظاهر و فريب‌كاري مي‌پرداخت، درحاليكه حتّي براي يك آن و لحظه حاضر نبود دست از خلافت بكشد و آنرا به صاحب حقيقي و اصلي آن مَولي أميرالمؤمنين عليه السّلام بسپارد. لذّتي را كه اين مردِ از خدا بي‌خبر و منغمر در شهوات و هواهاي نفساني و وساوس شيطاني از سلطه و حكومت بر مردم مي‌برد از هزار طعام لذيذ و اشربه گوارا و همبستري با زيبا‌رويان و برخورداري از نعمتهاي ظاهري و دنيوي بيشتر و بالاتر بود.

پس هيچگاه كسي تصوّر نكند به صرف اينكه فردي بظاهر خود را از بعضي نعمتهاي الهي محروم گردانيده و به مختصري اكتفا نموده است و برخي از اموري را كه در نزد مردم ساده لوح و بي‌خبر از خصوصيّات و حقائق نفس امّاره موجّه مي‌نمايد، مرتكب مي‌شود و از اموري كه شايد براي بسياري جاي سؤال و ابهام بگذارد دوري مي‌جويد، اين شخص مي‌تواند متعهّد تدبير و حكومت و ارشاد ديگران گردد و زمام امور مردم را به دست گيرد. بلكه بايد فردي باشد كه خود را از منجلاب نفس رها گردانيده و وجود خود را به وجود حضرت حقّ متّصل گردانيده باشد و تمام صفات و ملكات و غرائزش با يك تحوّل و تبدّل جوهري به صفات حضرت حقّ متحوّل شده باشد، و اثري از آثار مخفيّه و پنهان در زواياي نفس امّاره و شائبه‌اي از ملكات رذيله كه در همه افراد بشر موجود است و با خواندن و درس دادن و درس گرفتن و مطالعه در هر مرتبه از مراتب علم و فقه و ساير شؤون و علوم متداول عالم دنيا كه باشد بهيچوجه من الوجوه از بين نخواهد رفت، در او موجود نباشد. آري، اين شخص است كه از جزئيّت به كليّت و از عالم دنيّ نفس به عالم تجرّد و از حضيض كثرت به اوج وحدت هجرت نموده است و او قابليّت ارشاد و وعظ و تربيت و مسؤوليّت تدبير و اداره امور اجتماع و شخص را واجد است.

منبع آنلاین:اسرار ملكوت جلد ۲آیت اللـه سید محمد محسن حسینی طهرانی- ۳ -

 محقّق: در تفسیر آیه 80 سوره هود ـ علیه السّلام ـ كه در آن آمده: حضرت لوط ـ علیه

السّلام ـ به قوم سركش و تبهكار خود گفت: «لو ان لی بكم قوه او آوی الی ركن شدید ؛

ای كاش در برابر شما قدرتی داشتم، یا تكیه‌گاه و پشتیبان محكمی در اختیار من بود»،

(آنگاه می‌دانستم كه با شما گمراهان چه كنم؟). 

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: «منظور از «قوه» در این آیه همان قائم (عج) است و

منظور از «ركن شدید»، (پشتیبانان محكم) 313 نفر از یارانش هستند».[1] و در روایت

دیگر آمده ، امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرمود: «لكانی انظر الیهم مصعدین من نجف

الكوفهِ ثلاث مِأه و بضَعَه عشر رجلاً كان قلوبهم زبر الحدید ...: «گوئی به آن سیصد و چند

نفر یاران می‌نگرم كه از نجف كوفه[2] بالا می‌روند، گویا قلبهای آنان (در استحكام و

استواری) پاره‌ها و قطعه‌های آهن است».[3] 

-------------------------------------------------

[1] . تفسیر برهان، ج2، ص 288 ـ اثباه الهداه، ج7، ص 100. 

[2] . در زمان گذشته، نجف شهر مستقلی نبوده و به عنوان قسمتی از شهر كوفه محسوب می‌شده است. 

[3] . بحار، ج52، ص343.  منبع

بشارت قرآنی

 وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ ﴿5 القصص﴾

واراده کرديم بر مستضعفان زمين منت گذاريم وآنان را پيشوايان قرار دهيم ووارث زمين گردانيم.

یکی از آیاتی است که مربوط به ظهور منجی عالم بشریت ، عصاره عالم وجود، قطب عالم امکان ، سبب اتصال ارض و سماء ، حضرت اباصالح المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء میباشد.

توقیعی از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف:

آگاهي بر امور شيعيان

(نحن وان کنا ناوين بمکاننا النائي عن مساکن الظالمين - حسب الذي أراناه الله تعالي لنا من الصلاح ولشيعتنا المؤمنين في ذلک ما دامت دولة الدنيا للفاسقين - فانا نحيط علما بأنبائکم، ولا يعزب عنا شيء من أخبارکم، ومعرفتنا بالذل الذي أصابکم مذ جنح کثير منکم الي ما کان السلف الصالح عنه شاسعا، ونبذوا العهد المأخوذ وراء ظهورهم کأنهم لا يعلمون).(9) احتجاج، ج 2، ص 497؛ بحار الانوار، ج 53، ص 175.

اگر چه هم اکنون در مکاني دور از جايگاه ستمگران سکني گزيده ايم - که خداوند صلاح ما وشيعيان مؤمن ما را تا وقتي که حکومت دنيا به دست تبهکاران است، در دوري گزيدن، به ما نمايانده است - ولي بر اخبار واحوال شما آگاهيم وهيچ چيز از اوضاع شما بر ما پوشيده ومخفي نيست. از خواري ومذلتي که دچارش شده ايد، باخبريم، از آن زمان که بسياري از شما به برخي کارهاي ناشايست ميل کرديد که پيشينيان صالح شما از آنها دوري مي جستند، وعهد وميثاق خدايي را آن چنان پشت سرانداختند که گويا به آن پيمان آگاه نيستند.

منبع آنلاین: توقيعات وزيارات مقدس بقية الله الأعظم محمد حسين آسوده

واجبات نماز

واجبات نماز يازده چيز است : اول نيت .
دوم قيام يعنى ايستادن .
سوم تكبيرة الاحرام يعنى گفتن اللّه اكبر در اول نماز.
چهارم ركوع .
پنجم سجود.
ششم قرائت .
هفتم ذكر.
هشتم تشهد.
نهم سلام .
دهم ترتيب .
يازدهم موالات يعنى پى در پى بودن اجزاء نماز. منبع آنلاین:رساله توضيح المسائل با تجديد نظر و اضافات آیت الله العظمی میرزا جواد تبریزی (ره)

 جمعه روز حضرت صاحب الزّمان(عج)و بنام آن حضرت است و همان روزى است كه ايشان در آن روز ظهور خواهد فرمود...بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ اللَّهِ فِي خَلْقِهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللَّهِ الَّذِي يَهْتَدِي بِهِ الْمُهْتَدُونَ وَ يُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخَائِفُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَلِيُّ النَّاصِحُ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَفِينَةَ النَّجَاةِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ الْحَيَاةِ السَّلامُ عَلَيْكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ عَجَّلَ اللَّهُ لَكَ مَا وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَ ظُهُورِ الْأَمْرِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ أَنَا مَوْلاكَ عَارِفٌ بِأُولاكَ وَ أُخْرَاكَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِكَ وَ بِآلِ بَيْتِكَ وَ أَنْتَظِرُ ظُهُورَكَ وَ ظُهُورَ الْحَقِّ عَلَى يَدَيْكَ، 
سلام بر تو اى حجّت خدا در زمينش،سلام بر تو اى ديده خدا در ميان مخلوقاتش،سلام‏ بر تو اى نور خدا كه رهجويان به آن نور ره مى‏يابند و به آن نور از مؤمنان اندوه و غم زدوده مى‏شود،سلام بر تو اى پاك‏نهاد و اى هراسان از آشوب دوران،سلام بر تو اى همراه خيرخواه،سلام بر تو اى كشتى نجات،سلام بر تو اى چشمه حيات،سلام بر تو،درود خدا بر تو و بر خاندان پاكيزه و و پاكت،سلام بر تو،خدا در تحقق وعده‏اى كه به تو داده از نصرت و ظهور امرت شتاب فرمايد،سلام بر تو اى مولاى من،من دل‏بسته تو و آگاه به شأن دنيا و آخرت توام،و به دوستى تو و خاندانت به سوى خدا تقرّب مى‏جويم و ظهور تو و ظهور حق را به دست تو انتظار مى‏كشم،
وَ أَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ يَجْعَلَنِي مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ لَكَ وَ التَّابِعِينَ وَ النَّاصِرِينَ لَكَ عَلَى أَعْدَائِكَ وَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْكَ فِي جُمْلَةِ أَوْلِيَائِكَ يَا مَوْلايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِ بَيْتِكَ هَذَا يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ يَوْمُكَ الْمُتَوَقَّعُ فِيهِ ظُهُورُكَ وَ الْفَرَجُ فِيهِ لِلْمُؤْمِنِينَ عَلَى يَدَيْكَ وَ قَتْلُ الْكَافِرِينَ بِسَيْفِكَ وَ أَنَا يَا مَوْلايَ فِيهِ ضَيْفُكَ وَ جَارُكَ وَ أَنْتَ يَا مَوْلايَ كَرِيمٌ مِنْ أَوْلادِ الْكِرَامِ وَ مَأْمُورٌ بِالضِّيَافَةِ وَ الْإِجَارَةِ فَأَضِفْنِي وَ أَجِرْنِي صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّاهِرِينَ. 
و از خدا درخواست مى‏كنم بر محمّد و خاندان‏ محمّد درود فرستد و مرا از منتظران و پيروان و ياوران تو در برابر دشمنانت و از شهداى در آستانت در شمار شيفتگانت قرار دهد،اى سرور من،اى صاحب‏ زمان،درودهاى خدا بر تو و بر خاندانت،امروز روز جمعه و روز توست‏ روزى كه ظهورت و گشايش كار اهل ايمان به دستت در آن روز و كشتن كافران به سلاحت‏ اميد مى‏رود و من اى آقاى من در اين روز ميهمان و پناهنده به توام و تو اى مولاى من بزرگوارى از فرزندان‏ بزرگواران و از سوى خدا به پذيرايى و پناه‏دهى مأمورى،پس مرا پذيرا باش و پناه ده،درودهاى خدا بر تو و خاندان پاكيزه‏ات.
سيّد بن طاووس فرموده:من پس از اين زيارت به اين شعر تمثل مى‏جويم و به آن حضرت اشاره نموده،مى‏گويم:
نَزِيلُكَ حَيْثُ مَا اتَّجَهَتْ رِكَابِي وَ ضَيْفُكَ حَيْثُ كُنْتُ مِنَ الْبِلادِ 
در هر كجا و بر سر هر خوان،من ميهمان توام اى صاحب الزّمان

منبع