313دلاور نستوه

زبان الکن ، نامه سیاه

من با زبان الکن و این نامه سیاه

هم بعد بیست و هشت سنه کردنم تباه

اکنون به ارض طوس شرفیاب گشته ام

آب حیات دیده و بی تاب گشته ام

من آمدم سلامی و عرض ارادتی

به پای بوسی شه دین ، چه سعادتی

با این خزف چه میکنی ای معدن گهر ؟

خاکستر مرا بکن الماس با نظر

در درگه کریم تو جای طلب که نیست،

من خود طلب نکرده تو دادی عجب که نیست.

شاهی و پای بوسی تو فخر چون منی

من خوشه چین و درگه شاهیت خرمنی

در بارگاه قدس تو راهم بُدی مگر؟

لطفی اگر نمی نمودی و رخصت نبود اگر

ثابت کن این قدم به در بارگاه خویش

ای ثامن الحجج شه دین گشته ام پریش

از عهد گاهواره مرا پروریده اند،

با عشق اهل بیت ع و رسول ص آفریده اند

توفیق قرب درگه حق روزیم نما

ای شاه ارض طوس وَ بود و نبودها

تو پیشوای مفترض الطاعه ایّ و ما

بر درگه کریم تو الحق کمین گدا

از بس وصال و دوستیت کرده سرخوشم

حاجات دین و دار همه شد فرامشم

ثابت قدم نما به محبت در این جهان

در آخرت به درگهت از کمترین کسان

من کس نیم به درگه تو خار و خس چرا،

این خار و خس به ملک تو دارد بسی بها.

لاله در دامن کوه آمد و من بی رخ دوست

اشک چون لاله سیراب به دامن کردم    (شهریار)

شکست عهد من و گفت هر چه بود گذشت

به گریه گفتمش آری ولی چه زود گذشت

بهار بود و تو بودی و عشق بود و امید

بهار رفت و تو رفتی و هر چه بود گذشت

چه خاطرات خوشی بر دلم بجای گذاشت

شبی که با تو مرا در کنار رود گذشت

گشود بس گره آن شب ز کار بسته ما

صبا چو از بر آن زلف مشک سود گذشت

غمین مباش و میاندیش از این سفر که تو را

اگر چه بردل غمگین غمی فزود گذشت ( فکرکنم مال دکتر حمیدی هستش دقیق یادم نیست)

دریایم و نیست باکم از طوفان

دریا همه عمر خوابش آشفته است  (نمیدانم)

من در کنار باغ کنم ساعتی درنگ

تا دلنواز من خبر از گلشن آورد

آید دوان دوان و نهد بر کنار من

آن نرگس و بنفشه که در دامن آورد (باز نمیدونم کی گفته)

جای این اسکرات خالی خیلی از اینا دوس داره!!

اینم اسکرات و صیغه اش

خدا اندازه همین اسکرات در این یک مورد بهمون توفیق بده حللللله

جالبه نه؟؟

 برای افزایش بازدید وبلاگ و سایتتون کلــــیک  کنید.

تو سایت مربوطه توضیحات ثبت نام و نحوه کسب امتیاز ارائه شده.

GOOGLE

YAHOO 

BING

ASK

من از این خسته دلبسته بیمار حزین

روح سرگشته حیرانِ تمامیت خواه

خود شدن میخواهم

پُر شدن میخواهم

آسمانی شدن و رفتن و دل کندن از این قالب خاک

هم خدایی شدن و خلق نیازردن و خُـــلقی زیبا 

آنچه از روز تولد، در همه روز و شبم بوده و من

پیِ دلمشغولیم

دلخوش از خنده و از گریه به نانی و شرابی سرخوش

غفلت از آن کردم

فطرتم بوده و من میخواهم 

باز یکبار دگر 

به همان فطرت خود برگردم.

کودکیها طی شد شور و شرها خوابید

من هنوز از پی عادات قدیمی و غلط

طالبم پاپتی از آتش نمرود گذر کردن را 

کو خلیلی که کمک باشد و دستم گیرد؟

کو دلیلی که دلالت کند او 

من دلخسته سرگشته بی یاور را

به سرِمنزل جانانِ نظرباز ظرافت بینی؟

من اگر طالبم این پیمودن

راه باز است و عجب

کششی دارد باز ،

کششی مثل لب تشنه به آب

یا که دیوانه زنجیری و خواب

دارم از شور و شرِ خواسته برمیخیزم.

دردها دارم و درمان پیداست.

دوستی ها باقی

راستی ها لازم

 تشنگیها بسیار 

آب را میجویم

راه آن چشمه حیوان بنماییدم و بس

خلقی از تشنگی خویش خبر دار نیند

یا رب این تشنه به سر منزل مقصود رسان

یا رب آن چشمه توحید خودت دار نگاه

دور کن (آفت دور فلک از جان و تنش)

بغضها مانده و دادی دارم

که اگر برکشم این داد و فغان

گوش کر میشنود

چه عجب چشم تو خشک است و لبت خندان باز 

تشنگی هایت کو؟

تشنگی را دریاب

آب تشنه جان داد

تا که بشناسیم این آب حیوان و سراب

قوم نشناخت که کیست

نه که نشناخت که کیست،

سر صحبت واشد،

چه سرابی است زمین!

چه نقابی است هوا!

آسمان میداند

آسمانا تو بگو

قدرِ این پرپر بی یاور تنها مانده

خلق با حلق کویری و به حق تشنه چه کردند بگو

با جگر گوشه زهرای بتول (س)؟

کینه ها را دریاب 

صبح چون نزدیک است

خواب را بیداری، 

مرگ را زندگی آموز که باز،

کربلایی در پیش

بَدر زاید نه اُحُد.

یا علی(ع) منتظریم.

سلام اولسون ئوز تورک ( سیز اوخویون آذری) وطنداشلاریمئن خیدمتینه. چوخلو بوللو داشقین و جوشغون ارادتیمی قبول الرکن بوشعری منله تحفه عونوانیلا اوخویوب حال اله یین.

منیمده عقیدم بودور کی ایرانلیلارین هامیسی تورکدولر مگر بوکو خلافی ثابیت اولا( حتی اگر خلافی ثابت اولسا )

اینی که میخونید از  قله های رفیع و صعب الوصول شعر ترکی است و تا بحال هیچ شاعری در ترکی چنین شعر رفیع بلیغ و فخیمی نسروده  است (طوری که من دارم می بینم و پیش بینی میکنم دیگه همچین شعری فکر نکنم سروده بشه):

شاه داغیم، چال پاپاغیم، ائل دایاغیم، شانلی سهند´یم

باشی توفانلی سهند´یم

باشدا حئیدر بابا تک قارلا، قیروولا قاریشیبسان

سون ایپک تئللی بولودلارلا اوفوقده ساریشیبسان

ساواشارکن باریشیبسان

گؤیدن ایلهام آلالی سیرری سماواتا دییه رسه ن

. . . . . .

سلام دوباره به دوستان

امروز کلاس آرایه های ادبی (بدیع) رو داریم پس کاغذ و قلم بیارید:

آرایه  تکرار:

تعریف: تو این آرایه شاعر سوزنش مثل گرامافونهای عهد بوق گیر میکنه به یه کلمه ای که لابد حتما خاطره ای ازش داره که رفته تو ضمیر ناخودآگاهش!(همان کودک درون است که قزوینی ها -مث عارف قزوینی-خوب میشناسنش)

مثال برای آرایه تکرار:

ای کاش سحر ناید و خورشید نزاید    کامشب قمر اینجا،قمر اینجا،قمر اینجاست.

                                                                                                            شهریار

آرایه تلمیح:

اشاره کردن به یک واقعه تاریخی،داستان یا آیه و روایتی را تو شعر تلمیح ( همون نمک ریختن بخونید) گویند.

مثال برای تلمیح:

آن کسی را که در این ملک . . . .

صحنه آشنائیه نه ؟

هر نیمه ماه ریخته گردد به بانکها    

یارانه های خوب و کلان در حسابها

مردم به صف ستاده همه در خروش و جوش   

آمیخته است خوب به بد نیش هم به نوش

. . . . . . . 

الحمد لله رب العالمین والصلوة والسلام علی سیدنا و نبینا ابوالقاسم المصطفی محمد و آله الاطهار الامجاد الّذین فرض الله تعالی طاعتهم علی خلقه اجمعین و اللّعن الدّائم المضاعف علی اعدآئهم اجمعین من الآن الی قیام یوم الدّین.

لا حول و لا قوّة الّا بالله العلیّ العظیم و به نستعین. 

از رهگذر خاک سر کوی شما بود

هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد

بس تجربه کردیم در این دیر مکافات

با درد کشان هر که در افتاد بر افتاد

دانلودها

 چند شعر مذهبی 

در میان شاعران شیعه و مدیحه سرای خاندان امامان شیعه، محتشم کاشانی به عنوان نام آورترین شاعر عاشورایی به شمار می‌رود.
بی‌شک محرم با نام محتشم کاشانی در هم آمیخته است، کتیبه‌های منقش به ترکیب بند معروف این شاعر بلند آوازه در هیبت بیرقهای سرخ و سیاه، حال و هوای تکیه‌ها و حسینیه‌ها را عاشورایی می‌کند.
مطلع باز این چه شورش است ... که از محتشم کاشانی است در میان هواداران شیعه جایگاه ویژه‌ای دارد

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است .....

و

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را

که به ماسوا فکندي همه سايه‌ي هما را

دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين

به علي شناختم به خدا قسم خدا را

به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند

.. . . . . . .